Eos. Homeros’un “gül parmaklı” diye tanımlayıp destanlarının hemen her bölümünün başında andığı şafak tanrıça Eos’u, Hesiodos Titan soylu Theia ile Hyperion’un birleşmesinden doğmuş ve Helios (Güneş) ile Selene (Ay) tanrıların kardeşi olarak gösterir.
Her şafak vakti atlı arabasıyla gökyüzünden geçip karanlıkla aydınlığı ayırır ve günü doğurur. Adını gül rengi şafaktan alır ve o gül rengi şafağa parmaklarından kendisi vermiştir. Gökyüzündeki birçok şeyi o doğurmuştur.
Eos’un evliliklerini şöyle anlatır Hesiodos ‘Şafak tanrıça Astraios la birleşip coşku yürekli rüzgârları doğurdu, gökleri arıtan Zephyros ‘u, azgın esişti Boreas ‘ı ve Notos ‘u. Rüzgârlardan sonra Şafak tanrıça günün müjdecisi Şafak yıldızını doğurdu ve göklerin çelenk çelenk yıldızlarını.’
İşte böyle mükemmel ve güzel bir tanrıça olan Eos gelin görün ki çok yaramaz ve şıpsevdi bir kadındı.
Efsaneye göre Eos’un hemen herkese aşık olmasının sebebi Aphrodite’dir.
Eos Aresle aşk yaşar ve bunu gören Aphrodite Gül Parmaklı tanrıçayı durmadan aşık olmakla lanetler. Eos bu lanet yüzünden herkesin peşinden koşar, sevgililerini kaçırır. Onları çok kıskanır. Ufak adalara, Habeşistan’a ve Suriye’ye hapseder.
Bir gün Eos İlos’un oğlu, yani Troya soyundan olan Tithonos’a aşık olur. En çok onu sever. Onun da kendisi gibi ölümsüz olmasını ister ve onu Habeşistan’da hapsedip Olympos Dağı’na tanrılardan onun için ölümsüzlük dilemeye gider. Tanrılar dileğini kabul ederler ve Zeus (tanrıların tanrısı) Tithonos’u ölümsüz eder.
Yıllar geçer ve Eos genç ve güzel kalırken Tithonos yaşlanır, kurudukça kurur, buruşur, küçülür. Eos hatırlar ki tanrılardan Tithonos için ölümsüzlük dilerken aynı zamanda genç kalmasını da dilemeyi unutmuştur.
Zavallı Tithonos Eos’un artık sevemeyeceği kadar acınası hale gelir, Eos onu saraydan dışarı bile çıkartmaz, kimselere göstermez, ondan utanır ve ona acır. En sonunda onu bir çekirgeye dönüştürür ve kaçar.
Kaynak: Azra ERHAT- Mitoloji Sözlüğü
Her şafak vakti atlı arabasıyla gökyüzünden geçip karanlıkla aydınlığı ayırır ve günü doğurur. Adını gül rengi şafaktan alır ve o gül rengi şafağa parmaklarından kendisi vermiştir. Gökyüzündeki birçok şeyi o doğurmuştur.
Eos’un evliliklerini şöyle anlatır Hesiodos ‘Şafak tanrıça Astraios la birleşip coşku yürekli rüzgârları doğurdu, gökleri arıtan Zephyros ‘u, azgın esişti Boreas ‘ı ve Notos ‘u. Rüzgârlardan sonra Şafak tanrıça günün müjdecisi Şafak yıldızını doğurdu ve göklerin çelenk çelenk yıldızlarını.’
İşte böyle mükemmel ve güzel bir tanrıça olan Eos gelin görün ki çok yaramaz ve şıpsevdi bir kadındı.
Efsaneye göre Eos’un hemen herkese aşık olmasının sebebi Aphrodite’dir.
Eos Aresle aşk yaşar ve bunu gören Aphrodite Gül Parmaklı tanrıçayı durmadan aşık olmakla lanetler. Eos bu lanet yüzünden herkesin peşinden koşar, sevgililerini kaçırır. Onları çok kıskanır. Ufak adalara, Habeşistan’a ve Suriye’ye hapseder.
Bir gün Eos İlos’un oğlu, yani Troya soyundan olan Tithonos’a aşık olur. En çok onu sever. Onun da kendisi gibi ölümsüz olmasını ister ve onu Habeşistan’da hapsedip Olympos Dağı’na tanrılardan onun için ölümsüzlük dilemeye gider. Tanrılar dileğini kabul ederler ve Zeus (tanrıların tanrısı) Tithonos’u ölümsüz eder.
Yıllar geçer ve Eos genç ve güzel kalırken Tithonos yaşlanır, kurudukça kurur, buruşur, küçülür. Eos hatırlar ki tanrılardan Tithonos için ölümsüzlük dilerken aynı zamanda genç kalmasını da dilemeyi unutmuştur.
Zavallı Tithonos Eos’un artık sevemeyeceği kadar acınası hale gelir, Eos onu saraydan dışarı bile çıkartmaz, kimselere göstermez, ondan utanır ve ona acır. En sonunda onu bir çekirgeye dönüştürür ve kaçar.
Kaynak: Azra ERHAT- Mitoloji Sözlüğü
